Masai: L'acque di marzu

Ghjè una scimità, ghjè…

Impussibbile in dui minuti è mezu à definisce l’amore. Nè l’amore nè u tempu, in dui minuti è mezu ùn li pudete definisce. Ci vole chè vo sappiate ch’ùn, travagliu dui minuti è mezu u ghjornu. U tempu di issa cronaca. Ah ma, u tempu hè relativu, chè vo sgiate. Ancu l’amore? Sì signore!  Ci sò chì zappanu ore sane in fondu di e minere, d’altri, peghju, sò disoccupati. Eo travagliu dui minuti è mezu. Chì ci aghju da fà ? M’aghju da taglià un bracciu, cum’è auto-rimbeccu, per favvi piacè ?

Resta chì, definisce l’amore in dui minuti è mezu, hè impussibile. Moltu più chì avà, n’aghju digià frazatu unu, minutu.

Mì, stava per arendemi, è poi, mi sò ricurdatu di què :

Musica…

L’acque di marzu. Ghjè quessa, l’amore. È u tempu.  

Un passu, una petra, un chjassu,

Una funtana persa, eo solu sulettu,

Una radica immersa, una scaglia di vetru.

Ghjè a morte, un tettu, una ghjurnata scarsa,

Un pullone in maestà, un scuchju nudicosu,

Un animale ascosu, un falcu ch’ùn pò stà.

U fracicu hè vita, chjama è rispondu,

U misteru  prufondu, a prumessa infinita.

Ghju u ventu chì canta nant’à i pughjali,

Sò e capre in l’arpali, u viotu, u niente,

Una merla chì fisca, chì beie à e rundaghje,

Un qualcosa chì traghje. Sò l’acque di marzu. Ghjè un pede siguru, una somma chì pende,

A manu chì si tende, u chjaru, u scuru,

Un capu pertusatu, un caminu chì và,

Eo solu sulettu, un ombra di lubbiatu,

Ghjè a chjama d’un ciocciu, vita chì dorme ascosa,

A falce rughjinosa, ghjè fanga, hè fangu,

Telatiche, trine, a curnachja chì rachja,

Un ricordu in la machja, una luce in cunfine.

Fala u diluliu, a ripa disunita,

A natura ammanita. Hè prumessa di vita.

Sò l’acque di marzu. Sò l’acque di marzu…